قرارداد رهن انبار

قرارداد رهن کامل انبار

با توجه به ماده ۴۶۶ قانون مدنی، اجاره یک توافق عقدی است که به وسیله آن، مستاجر به مالکیت منافع عینی مورد اجاره دست پیدا می‌کند. در این قرارداد، طرف اجاره دهنده به نام «موجر» و طرف اجاره گیرنده به نام «مستأجر» شناخته می‌شوند. ملک یا مورد اجاره را به عنوان «عین مستاجره» و مبلغ پرداختی به عنوان «مال الاجاره» نام می‌برند. در مواردی که میزان اجاره مورد توافق قرار گیرد یا پس از امضای قرارداد تعیین شود، از عبارت «اجرت المسمی» استفاده می‌شود. اما در صورتی که میزان اجاره بر اساس موارد مشابه بدون توافق طرفین تعیین شود، به آن «اجرت المثل» گفته می‌شود. این توضیحات به درک بهتر اصطلاحات حقوقی مرتبط با قراردادهای اجاره و اجاره‌نامه‌ها کمک می‌کند. اجاره دادن و اجاره گرفتن املاک و مستغلات مسائلی مهمی هستند که بسیاری از افراد در جامعه با آن سر و کار دارند، و قوانین مربوط به اجاره به شدت تحت تاثیر شرایط اجتماعی و قوانین تغییر می‌کنند. از این رو، تنظیم کننده قرارداد اجاره شما باید با دقت به ماده‌های قانونی آشنا باشد تا بتواند قرارداد مناسبی را با توجه به شرایط شما تدوین کند و حقوق شما را حفظ کند. تمامی اماکن از جمله مسکونی، تجاری، صنعتی، آموزشی، خوابگاه‌های دانشجویی و ساختمان‌های دولتی و مشابه آنها باید با رعایت قوانین مرتبط با روابط مستاجر و موجر نگاشته شوند. همچنین امکان ثبت این قراردادها در دفتر اسناد رسمی وجود دارد تا به عنوان قراردادهای رسمی معترفیت شوند. در غیر این صورت، به عنوان قراردادهای عادی مورد توجه قرار می‌گیرند.